دی 28, 1403
فیلم اتاق، سرشار از عناصر پست مدرنیستی است؛ عناصری همچون تکه‌پارگی، بینامتنیت، فراداستان و واسازی کلان‌روایت‌ها. داستان‌گویی غیرخطی، پرسپکتیوهای ذهنی و درگیری با تروما و تاب‌آوری، درون‌مایه‌های پست‌مدرن‌اند. علاوه بر این، فیلم اتاق، از طنز و آیرونی/کنایه استفاده می‌کند تا روایت‌های غالب را به چالش بکشد و مخاطب را دعوت کند تا به شیوه‌های جایگزینی برای درک واقعیت نقب بزند. فیلم اتاق، بنابر تکنیک‌های روایی خلاقانه، نقد هنجارهای فرهنگی غالب و کندوکاو پیچیدگی‌های تجربه‌ی بشری در دوران پست مدرن، فیلمی شایسته‌ی توجه و شاخص است.