هاراکیری (Harakiri) فیلمی ست به کارگردانی ماساکی کوبایاشی (Masaki Kobayashi)، کارگردان ژاپنی، در سال 1962. این فیلم داستان تراژیک موتومه (Motome) و تسوگومو (Tsugumo)، دو رونین _سامورایی بدون ارباب_ به جامانده از یک طایفه ی فئودال قرن 17 امی در ژاپن را روایت می کند.

تسوگوموِ جوان به خانه ی یکی از طایفه های باقی مانده ی فئودال می رود و تقاضا می کند اجازه دهند در حیاط ملکشان طبق سنت سامورایی هاراکیری _خودکشی با خنجر_ کند. تقاضای وی البته حقیقی نیست و او به امید انعام ارباب خانه مراجعه کرده. ارباب اما بخاطر جلوگیری از آمدن افراد بیشتری مثل تسوگومو در عوض انعام او مجبور به خودکشی با خنجر قلابی اش که در واقع از چوب بامبو ساخته شده می کند. مدتی بعد فردی به نام موتومه با تقاضایی مشابه مراجعه می کند. رفته رفته با روایت موتومه معلوم می شود او پدر زن تسوگومو ست و برای انتقام مرگ وی که تنها به امید انعامی ناچیز جهت درمان همسر و فرزند بیمارش به خانه ی اربابی مراجعه کرده بود آمده.

فیلم Harakiri داستانی زیبا و تاثیرگذار از زندگی طبقه یی از جامعه ی فئودال ژاپن است که به تقدیر روزگار به تنگدستی و سیه روزی دچار شده. این فیلم اگرچه از فرهنگی بسیار متفاوت و درباره ی دوره ی تاریخی یی بسیار دور از ما ست، اما توانسته احساسات مشترک انسان ها را به خوبی به تصویر بکشد. ریتم آرام و ملایم فیلم به هیچ عنوان خسته کننده نیست، و مخاطب با هوشیاری تمام داستان را تا انتها دنبال می کند.

هاراکیری هم از دیدگاه مخاطبان و هم منتقدین فیلمی تحسین شده است. این فیلم در سال 1963 در فستیوال کن شرکت کرده، و برنده ی جایزه ی هیئت داوران شد. سال ها بعد نسخه ی بازآفرینی شده ی Harakiri به کارگردانی تاکاشی میکه (Takashi Miike) به صورت سه بعدی ساخته شد و در فستیوال کن 2011 به نمایش درآمد.