ایرج میرزا از برجسته ترین شاعران دوره ی مشروطه ی ایران است. او در سال 1252 در شهر تبریز متولد شد و در سال 1304 در تهران از دنیا رفت. وی تباری سلطنتی داشت و از نودگان فتحعلی شاه قاجار بود، با این وجود فعالیت سیاسی و حکومتی نداشت. وی پس از تحصیل در مدرسه ی دارالفنون تبریز مشاغلی را در ادارات و سازمان های دولتی آن زمان از جمله وزارت معارف (وزارت فرهنگ خودمان) به دست گرفت. او به چهار زبان از جمله فرانسه تسلط داشت و در شعر هایش بخش هایی را به زبان هایی غیر از فارسی نیز می نوشت.

ایرج میرزا شعر های فراوانی در قالب های کلاسیک فارسی می نوشت، اما بیش از همه مثنوی های او شاخص و برجسته هستند. علی رقم سرودن در قالب های سنتی، سبک و محتوای اشعار او نو و خاص خودش بود. وی از لحن و کلمات محاوره ای به وفور در شعر هایش استفاده می کرد. طنز و شوخی های ایرج میرزا (خصوصن با عارف قزوینی) بعد از گذشت یک قرن همچنان تازه و تاثیرگذار هستند. او شعر های بسیاری با محتوای احساسی و تربیتی نوشته، اما مخاطبان آثار او، وی را بیش از همه با آثار طنزش که از وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور انتقاد می کند به یاد می آورند. شاخص ترین مورد از این آثار مثنوی حجاب است. در سال های اخیر شاهرخ مشکین قلم، رقصنده و بازیگر، این شعر را تبدیل به یک تئاتر موزیکال کرد و روی صحنه برد.