درباره فیلم قرمز کیشلوفسکی

قرمز (Red) یک فیلم معمایی عاشقانه محصول ۱۹۹۴ به کارگردانی کریشتوف کیشلوفسکی، فیلمساز تحسین‌شده ی لهستانی ست. این فیلم آخرین قسمت از سه گانه «سه رنگ» کیشلوفسکی ست، پس از «آبی» (۱۹۹۳) و «سفید» (۱۹۹۴). در این فیلم ایرن جاکوب در نقش ولانتین، یک مدل جوان ساکن ژنو و ژان لوئیس ترینتینانت در نقش جوزف کرن، یک قاضی بازنشسته بازی می کنند. «قرمز» مضامین رابطه ها و تصادف را بررسی می‌کند و روایت پیچیده‌ای را در هم می‌تند که بیننده را دعوت به فکر کردن درباره ی پیوستگی زندگی انسان‌ها می کند.

داستان با حادثه ی ریز گرفته شدن سگی توسط ولانتین شروع می شود. ولانتین به دنبال صاحب سگ می گردد، که معلوم می شود قاضی کرنِ منزوی ست. همانطور که دوستی نامحتمل آنها شکل می گیرد، ولنتاین متوجه می شود که کرن مکالمات تلفنی همسایگانش را شنود می کند. این مکاشفه مجموعه‌ای از وقایع را موجب می شود که با زندگی آگوست، یک قاضی جوان تازه کار که داستانش از گذشته ی کرن متاثر است، در هم تنیده می‌شود. کیشلوفسکی به طرز ماهرانه‌ای از نمادگرایی و رنگ در سراسر فیلم استفاده می‌کند؛ به خصوص با رنگ قرمز که نشان‌دهنده ی احساسات، اشتیاق، و [در پرچم فرانسه] برادری ست.

«قرمز» پس از اکران با تحسین گسترده ی منتقدان مواجه شد و عموماً به عنوان اوج کار کیشلوفسکی در نظر گرفته می شود. این فیلم نامزد سه جایزه اسکار از جمله بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اصلی، و بهترین فیلمبرداری شد. همچنین در جشنواره کن ۱۹۹۴ برای نخل طلا رقابت کرد. «قرمز» که با عمق فلسفی، تصاویری خیره‌کننده، و بازی های ظریفش شناخته می‌شود، همچنان به عنوان یک کاوش تفکر برانگیز در ارتباط انسانی و نقش شانس در زندگی ما مورد تجلیل قرار می‌گیرد. پایان مبهم فیلم که عناصر هر سه فیلم سه گانه را به هم پیوند می دهد، موضوع بحث و تفسیر بسیاری در میان سینماگران و منتقدان بوده است.