کلایمکس (Climax) پنجمین فیلم بلند گاسپار نوئه (Gaspar Noe) کارگردان فرانسوی-آرژانتینی ست. در مورد ویژگی های تکنیکی فوق العاده ی کلایمکس، از جمله سینماتوگرافی، تدوین، موسیقی، و غیره پیش از این در مطالب وبلاگ سیناریوم درباره ی گاسپار نوئه و همچنین در معرفی محصولات گاسپار نوئه یی در فروشگاه سیناریوم توضیح داده ایم. اما جا دارد در اینجا بیشتر راجع به محتوا، معنا، و هدف کلایمکس صحبت کنیم:

کلایمکس در یک کلام فیلمی ست درباره ی تولد، زندگی، و مرگ. این فیلم با چنین میان نوشته ای آغاز می شود: تقدیم به کسانی که ما را به وجود آوردند، و کسانی که دیگر نیستند. میان نوشته های دیگری در جای جای فیلم مدام به ما یادآوری می کند که داریم فیلمی راجع به دیدگاه گاسپار نوئه در مورد تولد، زندگی، و مرگ می بینیم.

گاسپار نوئه در میان نوشته ای در پایان فیلم می گوید مرگ تجربه ای فوق العاده است. این جمله به احتمال زیاد قصد تکرار آن چه که او قصد بیانش را در فیلم وارد خلأ شو را داشت دارد. به نظر گاسپار نوئه مرگ یک تجربه است که با در نظر گرفتن واقعیت زندگی می تواند آن قدر ها هم تلخ نباشد. رقصندگان و پارتی شان نماد انسان ها و زندگی ست. علی رقم اینکه تعداد کمی از رقصندگان در میان آشوب به وجود آمده تجربه ی خوشی [از زندگی] دارند، برای اکثر آن ها [زندگی] چنین نیست. و شاید به خاطر همین است که گاسپار نوئه دیدی منفی به تولد دارد.

می توان گفت تقریبن در همه ی فیلم های گاسپار نوئه با دغدغه ی باروری و تولد سر و کار داریم. در فیلم کارنه تولد دختر قصاب نطفه ی مصیبت های قصاب را می کارد، طوری که در تنها در برابر همه هم همچنان گریبانگیر اوست. او حتا سعی می کند با کتک زدن زن دومش باعث سقط جنین او و عدم تولدش در یک زندگی جهنمی شود. در فیلم وارد خلاء شو، لیندا جنینش را سقط می کند تا از تولد او در شرایط آشفته و غمبارش جلوگیری کند. در فیلم عشق پاره شدن کاندووم و و باردار شدن اٌمی که مخالف سقط جنین است رابطه ی عاشقانه ی مورفی و الکترا را نابود می کند.

همه ی توضیحات بالا ما را به این نتیجه می رساند که گاسپار نوئه با فیلم کلایمکس قصد دارد بگوید که زندگی در مجموع آنچنان آش دهن سوزی نیست که ارزش داشته باشد مهمان (نوزاد) دیگری را به آن دعوت کنی، اما چو هستی خوش باش!