درباره فیلم جاده مالهالند

جاده مالهالند (Mulholland Drive که به صورت خلاصه .Mulholland Dr نیز نوشته می شود) فیلمی سورئالیستی به کارگردانی و نویسندگی دیوید لینچ (David Lynch)، در سال 2001 است. در این فیلم بازیگرانی چون نایومی واتس (Naomi Watts) و لارا هرینگ (Laura Harring) هنرنمایی می کنند.

پوستر فیلم مالهالند درایو

جاده مالهالند داستان زن جوانی به نام بتی (Betty) را روایت می کند که به شوق شروع کردن حرفه ی بازیگری در هالیوود به لس آنجلس آمده و در خانه ی خاله اش که اکنون در سفر است اقامت می کند. او به محض ورود به خانه، با زنی مو مشکی مواجه می شود که در یک تصادف خودرو دچار فراموشی شده و هویت خود را به یاد نمی آورد. بتی تلاش می کند به این زن کمک کند تا حافظه اش برگردد و هویتش را به یاد بیاورد. در حالی که در دو سوم ابتدای فیلم با داستانی معمایی رو به رو هستیم که در تلاش برای یافتن هویت زن مو مشکی ست، یک سوم پایان فیلم تبدیل به یک کلاف سردرگم از معما می شود. همچون فیلم گذشته ی دیوید لینچ، بزرگراه گمشده (Lost Highway)، در Mulholland Drive نیز با «گریز گسسته» (Fugue state) _به معنای نوعی عارضه ی روانی که در آن یک فرد به طور موقتی هویت و خاطراتش را با فرد دیگری اشتباه می گیرد_ و «نوار موبیوس» (Möbius strip) _اصطلاحی برگرفته از ریاضیات که به معنای تکرار مکرر و بی انتهای وقایع_ رو به رو هستیم.

مانند تقریباً همه ی آثار دیوید لینچ، Mulholland Drive نیز پس اکران با دیدگاه های متناقضی رو به رو شد. عده ای از نقادان Mulholland Drive را اثری کاملاً بی معنا و غیر منطقی توصیف کردند. برخی حتی معتقد هستند این فیلم برای مخاطب بی معنا ست چون از عمد قرار بوده این طور باشد. به تعبیر آن ها دیوید لینچ در واقع «جوکی» از تصاویر مبهم و بی معنا درست کرده تا مخاطب را سر کار بگذارد.

علی رقم انتقادات بالا، به نظر می رسد اکثر مخاطبان و ناقدان شیفته ی همین نامفهوم بودن Mulholland Drive شده اند. می توان ادعا کرد هر کسی که این فیلم را دیده تعبیری متفاوت از آن برداشت کرده. با این همه دیوید لینچ از دادن توضیحی مشخص راجع به معنای فیلمش امنتاع کرده. او تنها به طور موجز گفته «Mulholland Drive فیلمی عاشقانه است در شهر رویا ها (لس آنجلس)».

در مجموع می توان Mulholland Drive را فیلمی موفق در نوع خودش تلقی کرد، چراکه هم در گیشه درآمدی متواضعانه کسب کرد، هم دیوید لینچ با آن برنده ی جایزه ی بهترین کارگردانی جشنواره ی کن شد، و هم به ترقی بازیگران اصلی اش کمک کرد.