فیلم Un Chien Andalou لوئیس بونوئل

سگ اندلسی (Un Chien Andalou) فیلم کوتاه سورئال صامتی ست به کارگردانی لوئیس بونوئل (Luis Buñuel)، کارگردان سرشناس اسپانیایی، در سال 1929. فیلمنامه این فیلم را خود لوئیس بونوئل به همراه سالوادور دالی (Salvador Dalí)، نقاش مشهور اسپانیایی، نوشته اند. لوئیس بونوئل و سالوادور دالی همچنین در سگ اندلسی نقش آفرینی می کنند. Un Chien Andalou را اگرچه فیلمسازانی اسپانیایی ساخته اند، اما تماما در فرانسه تولید و نخستین بار در آنجا اکران شده.

تحلیل و بررسی فیلم Un Chien Andalou لوئیس بونوئل

فیلم Un Chien Andalou فاقد یک فیلمنامه ی متعارف است. در واقع در این فیلم کوتاه مجموعه ای از کابوس ها و تخیلات لوئیس بونوئل و سالوادور دالی را در قالب صحنه هایی که ارتباط منطقی اندکی با یکدیگر دارند می بینیم. این موضوع دقیقاً هدفی بود که بونوئل و دالی بر آن پافشاری می کردند. آن ها قصد داشتند فیلمی بسازند که، بر خلاف جریان غالب سینمایی آن زمان که از فیلم انتظار روایت سر راست و شسته رفته ی یک داستان را داشتند، توانایی توضیح و تحلیل شدن منطقی نداشته باشد. آن ها با پیروی از جریان هنری سورئالیسم می خواستند فیلمی بسازند که بیشتر نیاز بود حس شود و نه اینکه فهمیده شود.

ایده ی Un Chien Andalou زمانی شکل گرفت که لوئیس بونوئل کابوسی که شبی دیده بود را برای دوستش سالوادور دالی تعریف کرد. او خواب دیده بود تکه ی ابری قرص ماه را دو نیم می کند مانند تیغی که چشمی را دو نیم کند. سالوادور دالی هم در مقابل برای بونوئل تعریف کرد که خواب دستی پوشیده شده از مورچه دیده است. آن ها که از شنیدن خواب های عجیب و غریب یکدیگر هیجان زده شده بودند تصمیم گرفتند خواب هایشان را با ترکیب خیالبافی سورئالیستی به صورت  فیلم در آورند. به گفته ی بونوئل خلق ایده های این فیلم برای آن دو کار ساده ای بود. آن ها صرفا ایده هایی را وارد Un Chien Andalou می کردند که هر دویشان بر جالب بودنشان توفق نظر داشته باشند و توجهی به معنادار بودنشان نمی کردند.

لوئیس بونوئل و سالوادور دالی جوان هر دو عاشق این بودند که با اکران فیلمی خلاف جریان اصلی موجب حیرت و حتا انزجار بینندگان شوند. اما در کمال تعجب آن ها تماشاگران نخستین نمایش Un Chien Andalou که اکثراً از قشر متوسط رو به بالای جامعه بودند از دیدن این فیلم بسیار خوشحال شدند. اکران اولیه ی موفق Un Chien Andalou باعث شد تا این فیلم به مدت 8 ماه در پاریس اکران شود. اکران این فیلم البته با حاشیه هایی هم رو به رو شد، به طور مثال عده ای با دیدن صحنه ی شکافتن چشم با لبه ی تیغ اصلاح بسیار وحشت زده شدند. بونوئل برای این صحنه از چشم یک گوساله ی مرده استفاده کرده بود، اما این صحنه آنقدر سریع اتفاق می افتند که بیننده فکر می کند واقعن چشم یک زن شکافته شده است. این صحنه حتا تا به امروز هم یکی از شوکه کننده ترین صحنه های آغازین فیلم به حساب می آید.