درباره فیلم بچه چارلی چاپلین

فیلم «بچه» (The Kid) که در سال ۱۹۲۱ منتشر شد، اثری ست مهم در تاریخ سینما به کارگردانی، نویسندگی، تهیه‌کنندگی، و بازی چارلی چاپلین افسانه‌ای. این کمدی-درام صامت، اولین تجربه ی کارگردانی فیلم بلند چاپلین، استعداد و توانایی او در برانگیختن طیفی از احساسات را به نمایش می گذارد. در این فیلم جکی کوگان (Jackie Coogan) در نقش «بچه» نقش آفرینی می کند، کودکی که توسط شخصیت نمادین ولگرد چاپلین جذب می شود. این فیلم داستانی تلخ از سختی، بردباری، و پیوند عمیق و اغلب غیر شفاهی بین ولگرد و کودکی رها شده را روایت می کند. «بچه» که برای اولین بار در سالن کارنگی (Carnegie Hall) شهر نیویورک به نمایش درآمد، نه تنها یک موفقیت تجاری بود، بلکه مورد ستایش منتقدان قرار گرفت و به دومین فیلم پرفروش سال ۱۹۲۱ تبدیل شد. این فیلم در سال ۲۰۱۱ به دلیل اهمیت تاریخی و زیبایی شناختی اش در فهرست ملی فیلم ایالات متحده جای گرفت.

داستان فیلم با یک مادر جوان با بازی ادنا پرواینس (Edna Purviance) شروع می شود که بنا به شرایطی مجبور می شود نوزاد تازه متولد شده ی خود را در صندلی عقب ماشینی مجلل رها کند، به این امید که خانواده ای ثروتمند آن را پیدا کنند و از او مراقبت کند. با این حال، وسیله ی نقلیه دزدیده می شود و نوزاد در نهایت در کوچه ای محقر رها می شود که ولگرد او را کشف می کند. علیرغم اکراه اولیه، ولگرد مسئولیت بزرگ کردن کودک را بر عهده می گیرد و این دو یک خانواده ی دوست داشتنی، هرچند غیر متعارف، تشکیل می دهند. در طول پنج سال، آنها یک رابطه همزیستانه ایجاد می کنند و کودک در کلاهبرداری تعمیر پنجره به ولگرد کمک می کند. این فیلم به طرز ماهرانه ای تعادلی میان طنز و ترحم ایجاد می کند و چالش های اجتماعی ای را که فقرا با آن مواجه هستند برجسته می کند و در عین حال بر مضامین عشق، فداکاری، و رستگاری تاکید می کند.

«بچه» که پس از اکران، به خاطر ترکیب خلاقانه ی کمدی و درام، که شاهدی بر نبوغ چاپلین در استفاده از رسانه ی فیلم صامت برای انتقال احساسات پیچیده و تفسیرهای اجتماعی بود، تحسین شد. این فیلم با داستان‌گویی پیچیده‌اش، ترکیبی از سبک اسلپ استیک با لحظاتی از احساسات لطیف، که انحرافی از سبک کمدی خالصی بود که بر سینمای اوایل قرن بیستم مسلط بود، مشهور است. نقدهای مربوط به آن دوره، مانند نقدهای «The Chicago Herald and Examiner» و «Theatre Magazine»، عملکرد چاپلین و دستاوردهای هنری فیلم را تحسین می کردند. امروزه، «بچه» سنگ بنای سینمای کلاسیک به حساب می آید و با ساختار روایی، نوآوری فنی، و معنادار بودنش برای مخاطبان در سراسر جهان، مورد مطالعه و احترام قرار گرفته است.